Günün gecesine çeyrek var. Kalemiminse; günaydınlığına “bir” var. Tüm satırlarım hala uyanmamışken, hadi git harf harf tümcemden.
Şimdi gün için gece, kalem için sabah. Hala gerçeğimde yok; ama satırlarımda gizli ismin. Sana yol almaktan yorulmuş son nidamı savuruyorum göğüme;
HADİ GİT HARF HARF TÜMCEMDEN… KALMA BENDE…"
Belirgin bir ölüm şekli arıyorum
Nerde kalacağımı bilmeden
Alışılmadık görülen düşlerimin peşinden koşuyorum..
Harabelerinizde çocuğunu kaybetmiş
Öksüz, masum, enkazdan çok hasarlı kurtulmuş oyuncak gibi
Kendime yeni bir çocuk arıyorum..
Kendime her gece dağ gibi bir mektup yazıyorum..
Şimdi gün için gece, kalem için sabah. Hala gerçeğimde yok; ama satırlarımda gizli ismin. Sana yol almaktan yorulmuş son nidamı savuruyorum göğüme;
HADİ GİT HARF HARF TÜMCEMDEN… KALMA BENDE…"
Belirgin bir ölüm şekli arıyorum
Nerde kalacağımı bilmeden
Alışılmadık görülen düşlerimin peşinden koşuyorum..
Harabelerinizde çocuğunu kaybetmiş
Öksüz, masum, enkazdan çok hasarlı kurtulmuş oyuncak gibi
Kendime yeni bir çocuk arıyorum..
Kendime her gece dağ gibi bir mektup yazıyorum..
