Bir gün bir aşık sevgilisinin kapısına gidip kapıyı çalınca sevgili içerden seslendi.
“Kapıyı kim çalıyor, kim o!”
Aşık cevap verdi:
“Ey yüce sevgili kapına gelen benim, ben zavallı sadık kölen.” dedi.
Sevgili kızarak bağırdı.
“Çekil git kapımdan sen daha olgunlaşmamışsın. Bu sofrada hamlara yer yok, bu ev küçük iki kişi sığmaz.” dedi.
Zavallı adam çaresiz oradan ayrıldı tam bir yıl o sevgilinin ayrılığıyla yanıp dolaştı kavrulup pişti. Bir sene sonra sevgilinin kapısına geldi kapıyı çaldı. Sevgili içerden seslendi.
“Kimdir o, kim kapımı çalıyor?”
Çaresiz aşık perişan bir halde cevap verdi:
“Ey cana can katan sevgili ey bir bakışıyla binlerce aşığı perişan eden, gönlümü alan sensin.” dedi.
Sevgili seslendi:
“Madem ki sen bensin ey ben gel içeriye, gönül evi dardır oraya iki kişi sığmaz.” dedi.
“Kapıyı kim çalıyor, kim o!”
Aşık cevap verdi:
“Ey yüce sevgili kapına gelen benim, ben zavallı sadık kölen.” dedi.
Sevgili kızarak bağırdı.
“Çekil git kapımdan sen daha olgunlaşmamışsın. Bu sofrada hamlara yer yok, bu ev küçük iki kişi sığmaz.” dedi.
Zavallı adam çaresiz oradan ayrıldı tam bir yıl o sevgilinin ayrılığıyla yanıp dolaştı kavrulup pişti. Bir sene sonra sevgilinin kapısına geldi kapıyı çaldı. Sevgili içerden seslendi.
“Kimdir o, kim kapımı çalıyor?”
Çaresiz aşık perişan bir halde cevap verdi:
“Ey cana can katan sevgili ey bir bakışıyla binlerce aşığı perişan eden, gönlümü alan sensin.” dedi.
Sevgili seslendi:
“Madem ki sen bensin ey ben gel içeriye, gönül evi dardır oraya iki kişi sığmaz.” dedi.