Psikoloji Psikolojiye Giriş: Sigmund Freud'un Psikoseksüel Gelişim Kuramı Fallik Dönem Nedir?

Sigmund Freud'un Freudyen Ego “Psikolojisinde Psikoseksüel Gelişim Kuramı”, psikanalitik cinsel dürtü teorisinin merkezi bir unsurudur. Freud, kişiliğin, çocuktan zevk arayan enerjilerin belirli erojen alanlara odaklandığı bir dizi çocukluk evresi boyunca geliştiğine inanıyordu. Erojen bir bölge, vücudun stimülasyona özellikle duyarlı bir alanı olarak karakterize edilir. Beş psikoseksüel aşama “Oral” (0-1.5 Yaş), “Anal” (1.5-3 Yaş), “Fallik” (3-6 Yaş), “Gizil” (6-12 Yaş) ve “Genital” (12 Yaş) olarak adlandırılır. Psikoseksüel Gelişim Kuramında her aşamayla ilişkili erojen bölge bir zevk kaynağı olarak hizmet eder. Herhangi bir aşamada tatminsiz olmak, fiksasyona neden olabilir. Öte yandan, tatmin olmak sağlıklı bir kişilikle sonuçlanabilir. Sigmund Freud, çocuğun psikoseksüel gelişim aşamalarından herhangi birinde hayal kırıklığı yaşaması durumunda, yetişkinliğe kadar devam edecek bir nevroz, işlevsel bir zihinsel bozukluk olarak devam edecek bir kaygı yaşayacağını öne sürdü. Psikanalitik yaklaşıma göre kişiliğin ve kişiliğe bağlı olarak davranışların oluşumunda içgüdüsel yapıların yanı sıra çeşitli gelişim dönemlerindeki tatminleri de önemlidir. Freudyen anlamda davranışların temelinde cinsel dürtüler öne çıktığı için bu dönemlere “Psikoseksüel Gelişim Dönemleri” adı verilir. Kişiliğin olmazsa olmazlarından ego ve süperegonun oluşumu psikoseksüel dönemlerde meydana geldiği için insan kişiliğinin temellenmesinde bu dönemlerin etkisi çok önemlidir.

FALLİK DÖNEM (3-6 YAŞ): Psikoseksüel Gelişim Döneminin üçüncü aşaması, çocuğun cinsel organlarının birincil erojen bölgesi olduğu üç ila altı yaşları kapsayan fallik aşamadır. Bu üçüncü çocuksu gelişim aşamasında çocuklar kendi bedenlerinin, diğer çocukların bedenlerinin ve ebeveynlerinin bedenlerinin farkına varırlar; Soyunarak ve birbirlerini ve cinsel organlarını keşfederek fiziksel meraklarını tatmin ederler ve böylece erkek ve kadın arasındaki fiziksel bir başka ifadeyle cinsel farklılıkları ve bunlarla ilişkili sosyal rolleri öğrenirler. Oğlu-babası anneye sahip olmak için yarışıyor. Bu çatışma Oedipus kompleksi (Kadınlarda Elektra Kompleksi) olarak adlandırılır, çocuğun karşı cinsten ebeveyne sahip olma ve aynı cinsiyetten olanı ortadan kaldırma konusundaki bilinçsiz arzusunu içerir. Genç erkekte, Oedipus çatışması, annesine olan doğal sevgisinden kaynaklanır, libidinal enerjisi anal bölgeden cinsel organlarına aktarılırken cinsel hale gelen bir aşk. Ne yazık ki çocuk için babası bu aşkın önünde duruyor. Bu nedenle çocuk, bu rakibe, babasına karşı saldırganlık ve kıskançlık hisseder ve ayrıca babasının ona karşılık vereceğinden korkar. Çocuk, kadınların, özellikle de annesinin penisi olmadığını fark ettiğinde, babasının da penisini alacağından büyük bir korkuya kapılır. Bu kastrasyon kaygısı, annesine olan arzusunu aşar, bu yüzden arzusunu bastırır. Üstelik, oğlan çocuğu annesine sahip olamasa da, babası sahip olduğu için, babasıyla özdeşleşerek ve mümkün olduğunca ona benzeyerek ona dolaylı olarak sahip olabileceğini görse de: bu özdeşleşme, çocuğa yaşamdaki uygun cinsel rolünü aşılar. Ödipal çatışmanın kalıcı bir izi, çocuğun içindeki babanın sesi olan süperegodur. Ensest bilmecesini bu şekilde çözerek, çocuk bir libidinal uyku dönemi olan gecikme dönemine geçer.Sigmund Freud burada anne, çocuğun arzularını öncelikle tatmin eden ebeveyn olmasına rağmen, çocuk, ebeveyn ve çocuk ilişkisinin dinamiklerini değiştiren ayrı bir cinsel kimlik – “Erkek", “Kız” başladığı dönemden “Oidipus Kompleksi” olarak söz ederken, erkekler kastrasyon kaygısı geliştirirken, kızlar anatomik gerçeklere dayanan penis kıskançlığı geliştirirler; penis olmadan, çocuksu kimliğin gerektirdiği gibi anneye cinsel olarak sahip olamadıkları için. sonuç olara kız cinsel birleşme arzusunu babasına yönlendirdiği “Elektra Kompleksi” düşüncesinden söz eder.

KAYNAK: PSİKOLOJİ TARİHİ