OYUNCAK ANNE
O sabah yine işe gitmek için yola koyulmuştu. Gitmeden önce bakıcı kadın sıkı sıkıya tembihlemiş küçük oğluna iyi bakmasını söylemişti.
Oğlu doğduğundan beri yakaladığı yeni iş fırsatını kaçırmak istememişti. Fakat gün boyu evde olmaması, kocasının da başka bir şirkette çalışması Elif hanımın oğlundan uzak kalmasına sebep olmuştu.
Geçen akşam eve gelişini hatırladı. Henüz içeri girmişti ki 3 yaşındaki oğlunun sevinci evi neşeye boğdu.
-Hanımım, demişti bakıcı kadın. Siz yokken hep içine kapanık, suskun ve ağlamaklı. Sizi görünce sanki gün boyu o somurtkan, ağlayan çocuk, kendisi değilmiş gibi neşeleniyor.
O gün iştede hep bunları düşünmüştü. Çocuğuna yokluğunu hissettirmeyecek bir çözüm bulmalıydı. Bu düşünceler içinde iken aklına bir çözüm geldi. Neden düşünmedim, dedi kendi kendine. İşten izin alıp biraz erkenden çıktı. Ayakları onu oyuncakçılar çarşısına sürükledi. Bir müddet vitrinleri seyretti. Bir dükkânın vitrinine bakarken satıcı kıza gözü takıldı. İçerdeki müşteriye güleç yüzle davranıyor, ilgi gösteriyordu. Son müşteri de çıkınca satıcı kız hemen reyonu düzeltmeye koyuldu. Elif hanım tam zamanı diyerek içeri daldı. Onu fark eden satıcı kız:
-Buyurun efendim, dedi güleç yüzle. Nasıl yardımcı olabilirim?
-Şey… ben
-Evet, buyurun.
-3 yaşında bir oğlum var.
-Allah bağışlasın efendim.
-Çalışan bir kadın olduğum için bakıcı kadın gündüzleri ben gidene kadar ağlayıp durduğunu söyledi. İlgiyle kendini dinleyen satıcı kıza meramını anlatmaya çalışıyordu.
-Ben onu neşelendirecek bir oyuncak almak istiyorum.
-Tabiki efendim, hemen.
Sol taraftaki reyonlardan bir oyuncak indirip Elif hanıma gösterdi. Fakat Elif hanım onu beğenmedi. Bir başkasını gösterdi. Tekrar beğenmedi. Bir başka derken bir başkası… Elif hanım bir türlü beğenmiyordu oyuncakları.
-Efendim, dedi. Satıcı kız. Tam olarak ne istediğinizi anlamadım.
-Bakın ben… ben…nasıl anlatsam bilemiyorum ki. Aslında almak istediğim oyuncak şöyle bir şey olmayı, yokluğumu oğluma hissettirmeyecek bir oyuncak istiyorum. Satıcı kız durdu. Anlamıştı Elif hanımın isteğini. Tokat gibi sözcükler döküldü ağzından.
-Özür dilerim hanımefendi, biz oyuncak bebek satıyoruz, oyuncak anne değil…
M. Ali GÖNÜL
O sabah yine işe gitmek için yola koyulmuştu. Gitmeden önce bakıcı kadın sıkı sıkıya tembihlemiş küçük oğluna iyi bakmasını söylemişti.
Oğlu doğduğundan beri yakaladığı yeni iş fırsatını kaçırmak istememişti. Fakat gün boyu evde olmaması, kocasının da başka bir şirkette çalışması Elif hanımın oğlundan uzak kalmasına sebep olmuştu.
Geçen akşam eve gelişini hatırladı. Henüz içeri girmişti ki 3 yaşındaki oğlunun sevinci evi neşeye boğdu.
-Hanımım, demişti bakıcı kadın. Siz yokken hep içine kapanık, suskun ve ağlamaklı. Sizi görünce sanki gün boyu o somurtkan, ağlayan çocuk, kendisi değilmiş gibi neşeleniyor.
O gün iştede hep bunları düşünmüştü. Çocuğuna yokluğunu hissettirmeyecek bir çözüm bulmalıydı. Bu düşünceler içinde iken aklına bir çözüm geldi. Neden düşünmedim, dedi kendi kendine. İşten izin alıp biraz erkenden çıktı. Ayakları onu oyuncakçılar çarşısına sürükledi. Bir müddet vitrinleri seyretti. Bir dükkânın vitrinine bakarken satıcı kıza gözü takıldı. İçerdeki müşteriye güleç yüzle davranıyor, ilgi gösteriyordu. Son müşteri de çıkınca satıcı kız hemen reyonu düzeltmeye koyuldu. Elif hanım tam zamanı diyerek içeri daldı. Onu fark eden satıcı kız:
-Buyurun efendim, dedi güleç yüzle. Nasıl yardımcı olabilirim?
-Şey… ben
-Evet, buyurun.
-3 yaşında bir oğlum var.
-Allah bağışlasın efendim.
-Çalışan bir kadın olduğum için bakıcı kadın gündüzleri ben gidene kadar ağlayıp durduğunu söyledi. İlgiyle kendini dinleyen satıcı kıza meramını anlatmaya çalışıyordu.
-Ben onu neşelendirecek bir oyuncak almak istiyorum.
-Tabiki efendim, hemen.
Sol taraftaki reyonlardan bir oyuncak indirip Elif hanıma gösterdi. Fakat Elif hanım onu beğenmedi. Bir başkasını gösterdi. Tekrar beğenmedi. Bir başka derken bir başkası… Elif hanım bir türlü beğenmiyordu oyuncakları.
-Efendim, dedi. Satıcı kız. Tam olarak ne istediğinizi anlamadım.
-Bakın ben… ben…nasıl anlatsam bilemiyorum ki. Aslında almak istediğim oyuncak şöyle bir şey olmayı, yokluğumu oğluma hissettirmeyecek bir oyuncak istiyorum. Satıcı kız durdu. Anlamıştı Elif hanımın isteğini. Tokat gibi sözcükler döküldü ağzından.
-Özür dilerim hanımefendi, biz oyuncak bebek satıyoruz, oyuncak anne değil…
M. Ali GÖNÜL
