Canımız yanarken... Doğru iletişim bu mu?

Ülkemiz büyük bir afet yaşadı ve bunun etkilerini uzun süre her birimiz, hep birlikte yaşayacağız.

Ailesini komşusunu her şeyini kaybeden binlerce vatandaşımız var.

Bu bir doğal afet ama kayıplarımız çok büyük! sorulacak sayısız soru, aranacak çok cevap var elbet ama hesaplaşmanın değil dayanışmanın vakti değil mi artık?

Bir olmaktan kasıt uzaklarda konfor alanında sosyal medya hesabında enkaz adresi vermek değil tabii.. Bütçesine göre iki battaniye ya da kolilerce malzeme ile yardım malzemesi yollamaya çalışanlar, o yardımları ilgili kurumlara ve bu felaketi yaşayan şehirlerimize göndermek için uğraşanlar dayanışmanın vücut bulmuş hali.

Birileri ne derse desin canla başla, bazen iğneyle kuyu kazarak ama can kurtarmak için çabalayan ülkemin her bir kurumu, her bir insanı bunun gerçeği.

Tozu dumanı, tehlikesi ve zor şartlarına rağmen bölgeye gitmek için çırpınan vinç şöförü, madenci, doktor ve niceleri elbette..

Adını markasını kurumsal planını düşünmeksizin yardım yapan ülkemin markaları, büyük küçük şirketleri de..

Askeri, polisi, bekçisi devletin her bir görevlisi yemeden içmeden uyumadan can kurtarmaya çalışan..

Peki ya siyasileri..

Partisi, anlayışı adı fark etmeksizin ya onlar?

Evet doğal afet ama bu yıkımda ilgili belediyenin, bakanlıkların, müteahhitlerin payı var.

Seçim yakın hedefler belli AMA!!

Binlerce canımızı kaybetmişiz, binlercesini kurtarabilir miydik diye yanıyoruz, yakınlarına ne olursa olsun kavuşmak için -10 derecede enkaz başında bekleyiş sürerken hiç bir siyasetçinin birbirine ayar vermesine ihtiyacımız yok.

Enkaz başında umutsuzluğa çok yakın bekleyişte nice ailelerin, Tüm Türkiye ile içi yanarken bakanlığın kurumlarını övüp, belediyeleri ezmesine, parti liderinin ben şöyle yapardım diye yüksekten sertliklerine asla ihtiyacımız yok.

İhtiyacımız olan şu anda tüm kurum ve kuruluşlarımızla bir olmak.. Açılan yaraya sebep olmakta o yara iyileşmeden hesap kitap peşine düşmekte aynı anlayış oluyor. Ve işte o zaman birbirlerinden hiç farkları kalmıyor.

*

*

*

*